تفاوت سیستم قطره ای با غرغابی
تفاوت سیستم قطره ای با غرغابی یکی از قدیمیترین روشهای آبیاری در کشاورزی سنتی ایران است. در این روش، زمین زراعی یا پای درختان با حجم زیادی از آب بهطور کامل غرق میشود. این روش علیرغم سادگی، اتلاف آب زیادی دارد و کنترل دقیق رطوبت خاک در آن دشوار است.
در مقابل، آبیاری قطرهای یک سیستم مدرن است که آب را بهصورت قطرهقطره، مستقیم به ناحیه ریشه گیاه میرساند. این روش نه تنها در مصرف آب صرفهجویی میکند، بلکه امکان کوددهی همزمان (فرتیگیشن)، کنترل رطوبت خاک و بهینهسازی عملکرد گیاه را فراهم میسازد.
نحوهی تأمین آب نقش مستقیمی در رشد، کیفیت و عملکرد نهایی محصول دارد. در آبیاری غرقابی، گیاه با نوسانهای رطوبتی زیاد مواجه است. زمانی خاک بیش از حد اشباع میشود و زمانی دیگر کاملاً خشک است. این شرایط باعث تنش آبی برای گیاه میشود و میتواند منجر به ریزش گل و میوه یا کاهش کیفیت نهایی محصول گردد.
در آبیاری قطرهای، رطوبت خاک بهصورت یکنواخت و کنترلشده حفظ میشود. این موضوع به افزایش جذب عناصر غذایی، رشد ریشههای سطحی و در نتیجه افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاهان منجر میشود. بهویژه در کشتهای حساس مانند توتفرنگی، گوجهفرنگی، خیار یا درختان پسته و مرکبات، تأثیر مثبت آبیاری قطرهای کاملاً محسوس است.
تفاوت سیستم قطره ای با غرغابی
آبیاری جویچه ای روشی برای تامین آب محصولات زراعی از طریق ایجاد شیارهای کم عمق و مساوی است.
شیارها با ابزار مخصوصی به نام هیپر ایجاد می شوند که جویچه های موازی هم را شکل می دهد.
شیارها معمولاً 75 تا 100 سانتیمتر از هم فاصله دارند. آب از منبع آب و از طریق کانال ها یا لوله های موجود در مزرعه،
به سمت جویچه ها انتقال می یابد. سپس آب از به صورت دستی یا از طریق ایجاد
سوراخ هایی در لوله یا توسط سیفون، به شیارها منحرف می شود تا دبی مطلوب به دست آید.
آبیاری غرقابی روشی است که ابتدا مزرعه به قطعات مختلفی تقسیم می شود. به هر قطعه از مزرعه، کرت نیز گفته می شود.
به همین جهت به روش آبیاری غرقابی، آبیاری کرتی هم گفته می شود. سپس بین کرت ها جوی هایی ساخته می شود
و برای هر کرت نیز یک ورودی و یک خروجی تعبیه می کنند. زمانی که یک کرت پر از آب شد، آب وارد جوی شده و به کرت دیگر منتقل شود.