شپشک ستاره ای انجیر

شپشک ستاره ای انجیر یا شپشک مومی انجیر ابتدا توسط دواچی (1319) از شهرستان استهبان استان فارس روی درخت انجیر گزارش گردید. وی در سال 1328 علاوه بر استهبان آن را در سروستان، جهرم و لارستان استان فارس نیز مشاهده نموده و میزبان آن را تنها درخت انجیر ذکر کرده است. تقی‌زاده و صفوی در سال 1329 این آفت را در اطراف شیراز و روی درخت پسته گزارش نموده‌اند.

شپشک ستاره ای

فرحبخش در سال 1340 علاوه‌بر انجیر، درختان توت، خرزهره و مورد را نیز به عنوان میزبان این شپشک ذکر کرده است. اسماعیلی در سال 1375 شپشک ستاره‌ای انجیر را تحت عنوان شپشک روسی در اطراف قزوین و زنجان روی درختان میوه از جمله سیب و در دشت‌های مناطق گرم روی انار و انجیر مشاهده نموده است. این آفت چندخوار بوده و علاوه بر انجیر خوراکی، دارای میزبان‌های گیاهی متعدد می‌باشد.  بیشتر به شاخه‌های جوان میزبان خود حمله کرده و در صورت شدت آلودگی، برگ‌ها و میوه‌ها را نیز مبتلا می‌کند.

شپشک ستاره ای در آفات درخت انجیر:

مانند سایر شپشک‌ها با تغذیه از شیره گیاهی موجب ایجاد ضعف عمومی در درختان می‌شود. ریزش میوه‌ها، بی‌حالی برگ‌ها و کاهش رشد رویشی گیاه از علائم درگیری درختان انجیر با این آفت است. اما این دسته از آفات خسارت ثانویه نیز دارند و با تولید مقداری مواد دفعی شیرین در اطراف خود باعث می‌شوند تا حشراتی نظیر مگس‌های میوه، زنبورها و مورچه‌ها به درختان انجیر جلب شوند و خسارت بیشتری به این درختان وارد آید.

کنترل آفت شپشک ستاره ای:

کاهش مصرف کودهای حاوی ازت و تقویت درختان با ترکیبات حاوی سیلیسیم می‌تواند از مستقر شدن آفات در بهار بکاهد. زمستان‌گذرانی این آفت درخت انجیر به‌صورت مشخص در سرشاخه‌های درخت است و بنابراین هرس سرشاخه‌ها در زمستان و معدوم‌سازی آنها از اهمیت بالایی در کاهش جمعیت آفت برخوردار است. ضمناً استفاده از سم‌پاشی زمستانه با استفاده از روغن زمستانه و سم اتیون می‌تواند سبب کاهش میزان بیمارگر شود. مخلوط سم ایمیداکلوپراید و کلرپیرفوس در فصل رویش نیز می‌تواند در تخفیف میزان خسارت آفت مؤثر واقع شود. (آ،ات درخت انجیر)