کیفیت خاک خوب شاخصهاي مورد نظر تعیین کیفیت خاک کشاورزی شامل هدايت الكتريكي (EC)، فلزات سنگين
و تخم انگل هاي نماتودي ميباشد. همچنين با توجه به اينكه استفاده از پساب و فاضلاب در آبياري، بـه دليـل دارا بـودن ذرات معلـق باعث گرفتگي خلل و فرج
و كاهش نفوذپذيري خاك ميگردد، اندازه گيري نفوذپذيري خـاك نيـز بـه فواصـل شـش ماهـه پيـشنهاد ميگردد.
کیفیت خاک خوب
همچنين در صورت امكان با تجزيه خاك مقدار ازت، فسفر و پتاسیم قابل جذب و ميزان تجمع املاح و فلزات سنگين را بايد تعيين نمود.
با توجه به نقش مواد آلي در تشكيل پيوند با فلزات سنگين و تجمع آنهـا در خـاك، در طـرحهـاي اسـتفاده از پـساب در آبياري، اندازه گيري مواد آلي خاك به ويژه بعد از هر سال زراعي ضروري ميباشد.
از ديدگاه بهداشتي، با توجه بـه دوام بـالاي تخـم انگلها و قابليت انتقال آنها در خاك، پايش خاك از نظر آلودگي به تخم انگل، از اهميت بالايي برخوردار ميباشد.
کیفیت خاک خوب
عمل نمونه برداري جهت بررسي عوامل زيستي کیفیت خاک کشاورزی خاك از سه عمق 5-0و 15-10و 35-30سانتيمتري توصيه ميگـردد. پـايش كيفيـت خـاك از سـه ديدگاه فيزيكي، شيميايي و عناصر غذايي اصلي و آلودگي، انجام ميگيرد.پارامتر های تعیین کیفیت خاک کشاورزی
اهميت شاخص هاي فيزيكي و شيميايي خاك بستگي به حساسيت گياهان مورد كشت دارد.
اين شاخصها شامل تخلخل خـاك، نفوذپذيري هوا و آب در خاك، درجه رطوبت و يا درصد آب و دانهبندي خاك،
،pHشوري ،(ECe) قلياييـت و ظرفيـت تبـادل يـوني خاك با آب آبياري و ايجاد حالت سيماني و يا چسبندگي دارد.
آزمايشهاي ،pHشوري و قلياييت خاك، آزمايشهاي شيميايي بـسيار مفيدي جهت بررسي كيفيت خاك ميباشند.
اما بايد جهت بررسي ويژگيهاي خاك علاوه بر انجام آزمايشها به بازديـد كارشناسـي نيز پرداخت
و در نهايت با نتايج حاصل از آزمايشها و بازديدهاي صحرايي وضعيت زيستي و شرايط رشد گياه بررسي گردد.
پيـشنهاد ميشود هر شش ماه يكبار (يكبار هم قبل از شروع آبياري) از نقاط مختلف محدوده كشت آزمايش خاك به عمل آيد.
براي بررسي وضعيت زيستي خاك، در نقاط انتخاب شده به صورت تصادفي با بيل سرصاف با طول و عرض يك فوت (حدود 30
سانتيمتر)، يك فوت مكعب به ابعاد 1×1×1فوت از خاك برداشت كرده، به آرامي به پهلو ميخوابانند.
کیفیت خاک خوب
خاک مناسب برای کشاورزی تنوع زیادی دارد مانند: اسیدی، خاکبرگ، قلیایی، باغچه و… که ما در این مقاله به معرفی تعدادی از این ها میپردازیم.
البته ناگفته نماند که با توجه به نوع جنس زمین خود میتوانید گیاهان مقاوم به شرایط بکارید یا به اصلاح زمین خود بپردازید.
اسیدی: این خاک شامل کود دامى، خاک چای، خاکبرگ و سم ضدعفونی کننده است
که Ph کمتر از ۶ دارد. خاک اسیدی میتواند به شکلی مستقیم باعث کاهش توانایی نگهداری و جذب آب شود.
این کاهش میزان آب قابل دسترس برای گیاهان، میتواند باعث کاهش رشد و عملکرد گیاهی شود.
به علاوه، خاکهای اسیدی معمولاً دارای ساختار ضعیفی هستند که میتواند
کیفیت خاک خوب
منجر به کاهش نفوذ پذیری ، افزایش جریان سطحی آب و خسارات ناشی از رطوبت زیاد در مزارع شود.
خاکبرگ: از تجزیه برگ های مختلف درشرایط بخصوص بدست میآید. برای تهیه خاکبرگ، برگهای ریخته شده
در فصل پاییز را جمع آوری و در گودالی ریخته روی آن را پوشانده و هر چند روز یکبار آن را آبیاری میکنند
بعد از چند ماه تا یکسال برگ ها در اثر تخمیر پوسیده شده و به خاکبرگ تبدیل میشوند.
شنی: حاوی مقدار زیادی شن و ماسه هستند. اما مواد آلی و معدنی کمی دارند
و برای اصلاح بافت آن بهتر است از ترکیب خاکبرگ، خاک رس و کود آلی استفاده کرد.
قلیایی: خاک بیشتر مناطق کشور به دلیل داشتن عناصر معدنی و شیمیایی
و بارندگی بسیار کم در این مناطق خشک و نیمه خشک، PH بالای ۷ میباشد.
در واقع pH بر جذب مقدار مواد مغذی موجود در خاک از ریشه های گیاهان موثر است؛
PH بیش از اندازه اسیدی و یا قلیایی میزان دریافت مواد مغذی توسط گیاهان را کاهش می دهد.
خاک قلیایی نسبت به اسیدی استعداد کمتری برای پرورش گیاهان دارد
اما گیاهان بخصوصی همچون چغندر قند، مارچوبه، خیار، نخود شیرین،
کلم و کرفس که قابلیت کاشت در خاک قلیایی را دارند، از این قاعده مستثنا هستند.