کنه قرمز اروپایی

کنه قرمز اروپایی دامنه میزبانی وسیعی دارد ولی در

بین تمام میزبان ها؛ سیب ، به و گلابی از مهمترین

آنها می باشند. این کنه به تعداد زیادی از درختان میوه

دانه دار ، هسته دار و تعدادی از درختان زینتی و درختچه ها

حمله کرده و در صورت عدم کنترل ، باعث خسارت جدی

می شود. بر اساس مطالعات بیات و پارسی گیاهان میزبان

این کنه در ایران تا کنون شامل درختان سیب ، گلابی ، آلو

، گوجه ، آلو سیاه ، به و همچنین سیاه تلو ، مسک و شیرین بیان بوده است.

کنه قرمز اروپایی

از میزبانان فوق در درجه اول سیب ، گلابی و سیاه تلو مورد

حمله قرار می گیرند. کنه قرمز اروپایی ممکن است در روی

بادام ، گردو ، انگور ، کشمش بی دانه ، توت فرنگی ،

توت جنگلی ، تمشک ، نارون ، بلوط ، زبان گنجشک و بعضی

از درختان و درختچه های زینتی نیز یافت شود.

یکی از آفات مهم در کشاورزی و باغبانی است که می‌تواند

خسارت‌های قابل توجهی به محصولات زراعی وارد سازد. این

کنه به‌خصوص در مناطق گرم و خشک شایع است و به عنوان

یک آفت پلی‌فاژ شناخته می‌شود، به این معنی که می‌تواند

از انواع مختلفی از گیاهان تغذیه کند.

۱. شناسه و ویژگی‌ها

• نام علمی: Tetranychus urticae
• خانواده: Tetranychidae
• اندازه: این کنه‌ها معمولاً حدود ۰.۵ تا ۱ میلی‌متر طول
• دارند و دارای بدنی بیضی شکل و سبز مایل به زرد هستند.
• ویژگی‌ها: کنه‌های قرمز اروپایی با دقت به توانایی خود
• در تولید لانه‌های تار مانند و حرکت سریع خود شناخته
• می‌شوند. همچنین، آن‌ها رشد سریع و چندین نسل
• در یک سال به ویژه در شرایط ایده‌آل دارند.

کنه قرمز اروپایی زمستان را به‌صورت تخم روی سطح شاخه‌ها

و به‌ویژه اطراف جوانه‌ها و محل اتصال شاخه‌های جوان به

شاخه‌های پیر به سرمی‌برد. این تخم‌ها که در اصطلاح تخم‌های

زمستانه نامیده می‌شوند، حالت دیاپوز این کنه را شکل ‌میدهند.

تکامل از تخم تا افراد بالغ، می‌تواند از 1 تا 3هفته طول بکشد

که این بازه زمانی وابسته به دما است. در هوای گرم، جمعیت

کنه به‌شدت افزایش می‌یابد. هر سال در تابستان، این کنه قادر

به تولید 6 تا 8 ‌نسل است که این نسل‌ها باهم تداخل دارند؛

بنابراین، ممکن است همه مراحل رشدی آفت همزمان روی

اندام‌های میزبان مشاهده شود. در مناطقی که زمستان

کمابیش ملایم است، سایر مراحل زیستی آفت نیز دیده می‌شود،

ولی مراحل متحرک مقاومت چندانی نسبت به سرما نداشته

و دردماهای زیر صفردرجه سلسیوس از بین می‌روند. تخم‌ها

ردیفی، گاهی در دو یا سه ردیف و روی ‌هم گذاشته می‌شوند

بهطوری که توده تخم‌ها، به آن قسمت از شاخه رنگ قرمز می‌دهد.

تفریخ تخم‌های زمستانه تدریجی است و بنا بر میزان درجه حرارت،

از نیمه دوم اسفندماه آغاز و تا اواسط بهار ادامه می‌یابد. از تفریخ

تخم‌های زمستانه فقط افراد ماده تولید می‌شوند که به شیوه بکرزایی

(دخترزایی) تولیدمثل کرده، نسل حاصل از آن‌ها را نیز بیشتر افراد نر

تشکیل می‌دهند که با ماده‌های تفریخ شده از نوبت‌های بعدی

تخم‌های زمستانه جفتگیری می‌کنند.